Wij hebben 4 paarden aan huis staan; 2 ‘sport’paarden, mijn voormalige sportpaard (nu 29) en natuurlijk de onmisbare shetlander. Want wat zijn we in Nederland zonder shetlander 😉
Met de 2 sportpaarden start ik in 3 disciplines: eventing, dressuur en springen. Tot zover nog niks geks. Het enige bijzondere (voor mij eigenlijk logische) is dat ze niet ‘op stal’ gaan.
En ik vertel je graag waarom en hoe ik dat doe. Eigenlijk vooral uit enthousiasme. Ik wil niemand opleggen dat de enige goede manier is. Maar omdat ik wil laten zien dat het kán, fijn is voor de paarden en super leuk.
Vrijheid, voeding en vriendschap
In de basis hebben ze gewoon altijd ruime vrije bewegingsvrijheid, een schuilplek, gezelschap en bijna altijd iets te eten, ze kunnen altijd ergens droog liggen. Overdag is dat in een wei, ’s avonds op zand (900m2).3 Keer per dag gaan ze even ‘op stal’ om apart gevoerd te worden. De voerbehoefte ligt nogal uit elkaar en zo kan ik ook de 29 jarige en de hoog %VB van de nodige aanvulling voorzien. Maar na die 5 minuten gaan de deuren gewoon weer open.
Maar hoe doe je dat dan in de winter?
De paarden zijn deels of geheel geschoren in de winter en hebben dan een goede outdoordeken op. Half geschoren is voor ons het minimum om ook in een binnenbak fanatiek te kunnen trainen en op wedstrijd te kunnen gaan. Een wintervacht is een briljanten oplossing van de natuur maar niet te combineren met lekker doortrainen.
Zijn je paarden dan niet te dik/dun?
Dat is een uitdaging. Maar niet meer of minder dan toen ik nog op een pensionstal stond en ze in de nacht op stal stonden. Met strookbegrazing stuur ik de hoeveelheid gras en met hooinetten met grotere of kleinere mazen stuur ik de hoeveelheid hooi. Daarnaast kan ik dus nog gewoon individueel krachtvoer geven.
Staan je paarden dan niet in de modder?
Wij zitten op zandgrond en het is dus normaal redelijk eenvoudig om het jaar rond weidegang te bieden en de paarden op een droge ondergrond te laten lopen. Het vergt wel echt onderhoud. En het is ook echt meer dan gewoon een stuk afrasteren en klaar.
De eerste 10 jaar dat we de paarden aan huis hadden, was het heel makkelijk. Nu hebben we wat extreme winters gehad met veel regen en moest ik vaker de loonwerker inschakelen om de ondergrond droog te houden. Het minimale is droog rusten, droog eten, droog liggen en droog rondscharrelen. Maar de benen strekken op droge stukken vind ik ook altijd heel belangrijk.
Maar een (sport)paard moet toch ook rusten?
Jep! Al doen ze dat veeeeeel minder uren dan wij. Maar ook dat is juist een voordeel. Juist in een stabiele groep, waar er altijd iemand anders voor je op kan letten kun je heerlijk weg dromen. En aangezien ze altijd kúnnen bewegen, dutten ze gewoon wanneer dat hún uitkomt, net na het ontbijt, als de zon lekker soezig maakt, aan het begin van de avond etc etc. Ik moet best vaak mijn plannen even aanpassen omdat er ergens weer een ingelast dutje voorbij komt wat ik niet wil verstoren.
Ze kiezen ook zeker wel hun rustmomentjes, weg van de rest. Dan vind ik ergens een paard lekker in zijn eentje in een hoekje van een stal. Maar als ik dan de deur dicht doe, is de lol er snel vanaf. Ze vinden het juist heerlijk om zélf te kiezen wanneer ze rusten en wanneer niet.
Met zo’n buitenpaard op wedstrijd? Hoe dan?
Ik train fanatiek in alle disciplines en laat mij niet tegen houden door het weer. In de winter ben ik net zo actief als in de zomer. In de winter slinger ik ze gewoon vaker op de trailer en ga ergens trainen (binnen of buiten) waar een professionele bodem ligt.
Het énige nadeel is dat ik de dag vóór een wedstrijd niet meer kan vlechten. Dan zit er mogelijk zand in de vlechtjes of ze hebben de vlechten er uit gekriebeld. Maar dat half uur eerder opstaan op de wedstrijd dag overleef ik ook wel.
Er is echt niemand die aan ons af kan zien dat mijn paarden anders gehouden worden in de ring. Als onze prestaties niet zijn om over naar juis te schrijven ligt dat meer aan de amazone dan aan de huisvesting 😉
Ja maar, blessures!
Ik denk dat ze door de vele beweging juist minder kans op echte blessures hebben. Jezelf als een randdebiel misdragen met een koud stijf lijf na uren stilstaan hoeft namelijk niet. Ze hebben wel af en toe een klein wondje. Zalfje er op een klaar. Maar of fat nu meer is dan in een traditionele houderij?
Sportpaarden en sociale buitenhuisvesting zijn voor mij een heel logische combinatie.
Ik ervaar enkel voordelen. Een paard blijft een paard. Of je er nu alleen naar kijkt of glimmend oppoetst en de ring binnen stuurt. Buiten houden past bij mij beter bij het beeld van een blij en gezonde atleet. Sterker nog, ik vind het een groot voordeel dat ze na een stevige training lekker blijven scharrelen. Dat is veel beter voor potentiële spierpijn en beter voor doorbloeding. Bij windkracht 5 hoef ik ook geen gekke dingen te verwachten van de paarden tegen de tijd dat ik wil trainen. Aangezien ze al de hele dag de wind door hun manen voelen blazen.
Zoal ik al schreef: andere manieren kunnen ook goed zijn. Maar wat zijn de voordelen van je paard gezonde beweging, gezelschap en vrijheid te ontzeggen? Wat denk jij? Kun je je paard ook een beetje meer vrijheid geven?
Meer weten over paardenwelzijn en welke richtlijnen de Sectorraad Paarden geeft over huisvesting? Lees dan eens de gids voor goede praktijken: Focus Sectorraad Paarden op vergroten kennis paardenwelzijn – Sectorraad Paarden
